Zoals altijd in een medische omgeving liep de vorige afspraak wat uit en moesten we eventjes wachten. Ach, wat doe je eraan. Het is fijn om te weten dat ze de tijd voor je nemen.
Een kwartiertje later werden onze namen geroepen (want daar wordt ook de meisjesnaam gebruikt) en volgden we de arts mee de kamer in. De co-assistent was erbij, waar keurig toestemming voor was gevraagd. We namen plaats in de stoelen en vrijwel direct werd de vraag gesteld wat precies het probleem was. Kort legde we uit wat onze reis tot dusver geweest was en dat we na anderhalf jaar nog steeds niets verder waren. De dokter reageerde erg prettig en we voelde ons beide zeer goed bij deze man. Ik vertelde mijn vermoeden van de oorzaak en hij dacht dat hij deze kon gaan bevestigen. Kort vertelde hij over de volgende stappen: we gingen een echo bij mij maken en ik moest bloed laten onderzoeken. Mijn man kreeg een zaadonderzoek.
De echo werd direct uitgevoerd en enkele ogenblikken later zaten we in een andere ruimte van de kamer. Het was geen buiten-op-de-buik echo maar een inwendige echo. Ik keek er wat tegenop omdat ik een mannelijke arts heb en dit allemaal nog nieuw voor me is. Ondanks dat maakte het me eigenlijk niet zo uit. Het is zijn werk en ik wil weten wat er is.
Terwijl we keken naar de monitor vertelde hij wat we allemaal tegenkwamen. Zo zagen we mijn blaas en later mijn baarmoeder en eierstokken. We waren nog maar net bij een van de eierstokken en hij zag het al meteen. Hij keek me aan en zei: 'Je hebt PCOS (PolyCysteus Ovarium Syndroom)'. 'Oké', zei ik stilletjes. Tsja, dat wat ik dacht klopte. Mijn cyclus was niet regelmatig en duurde erg lang en nadat ik meerdere mensen gesproken had kwam ik tot dezelfde gedachte.
Hij vertelde me dat ik zo'n 50 eiblaasjes in mijn eierstok heb waar een ander ongeveer 20 eiblaasjes heeft. Omdat het daar zo druk is (en ik bepaalde hormonen niet goed op het juiste niveau heb) kunnen ze niet goed groeien waardoor het ene eitje wat met de eisprong moet springen niet voldoende gestimuleerd wordt. We gingen naar mijn andere eierstok en daar was het precies hetzelfde.
De afbeelding geeft links een normale eierstok aan en rechts een eierstok van iemand met PCOS. Nu weet ik niet of het bij mij ook zo ongeveer is omdat iedere PCOS patiënt een andere uitwerking heeft.En helaas, ik heb geen afdrukje mee gehad :)
De arts vertelde dat we klaar waren en even later zaten we allemaal weer in het voorste gedeelte van de kamer. Natuurlijk moeten we de resultaten van het bloed- en zaadonderzoek afwachten maar waarschijnlijk gingen we binnenkort beginnen met Clomid, wist hij te vertellen. Ik knikte, kreeg wat folders en flyers mee en stopte deze samen met de gekregen formulieren voor de onderzoeken in mijn mint kleurige mapje die ik had meegenomen. Ik weet dat ik nog iets zei of vroeg maar ik moet eerlijk bekennen dat ik even op stand by ging. Blijkbaar wist ik dit goed te verbergen want de arts keek me tevreden maar medelevend aan en na een stevige handdruk stonden we enkele momenten later bij de balie.
We maakten een afspraak om de uitslagen en een behandeling te bespreken. De behandeling is OI, wat staat voor Ovulatie Inductie. De assistent keek ons wat nerveus aan en zei: 'Schrik niet, de afspraak is pas over een maand. Er is eerder geen plek bij de dokter'. Schrikken, ja dat deden we wel. Hier waren we natuurlijk niet blij mee maar geen plaats is geen plaats. 'Het is niet anders', zei ik tegen haar. Ze draaide een bevestiging uit, haalde ons ponsplaatje over wat formulieren en vervolgens stonden we aan de andere kant van de deur van de afdeling.
Ja, dan sta je daar. Puck, je lichaam functioneert niet zoals het hoort te doen. Je wil wel graag een gezin maar op de natuurlijke manier is dat vrijwel onmogelijk. Ik heb altijd al graag kinderen gewild. Ik wil geen carrière en ook hoef ik de wereld niet te zien. Ik wilde graag een lieve man, liefdevolle kinderen, een mooi huis en een prima auto voor de deur. Nu we de hondjes hebben horen zij natuurlijk ook in dit plaatje. De lieve man heb ik inmiddels gevonden, die ik voor geen goud meer zou willen missen! Een mooi huis heeft geen haast (we huren nu prima) en de auto kan me niet zoveel meer schelen. Het enige wat ik nu echt mis zijn de kinderen.
We lopen wat rond en ik voel me rot. Het nieuws was, ondanks dat ik het wel had verwacht, niet leuk. Een harde klap van de realiteit. Ik voel me ook rot omdat ik me rot voel. Ja, dat heb ik wel eens. Ik ben bij lange na de enigste niet en ook met PCOS kun je kinderen krijgen. Maar toch voel ik me eventjes alleen, samen met alle andere. Gelukkig heb ik een liefdevolle omgeving en een man die altijd naast me staat. Als ik 's avonds in bed lig dwarrelen er tranen over mijn wangen. In de armen van mijn man val ik zachtjes in slaap. Morgen is er weer een dag...
Liefs Puck
Wil je wat meer lezen over PCOS? Klik dan hier om de informatie te lezen op de site van Freya. Freya is een vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen. Ze helpen, informeren, ondersteunen en bieden een luisterend oor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten